Zichtbaar worden

Goed en geheimzinnig!

Er was eens een meisje. Ze werd geboren in een klein dorpje in Frankrijk. Er was een dorpsplein, een bakker en een bar-tabac. De vader van het meisje was tandarts en haar moeder kon prachtig zingen. In het huis van het meisje was het rustig. Het meisje had geen broertjes of zusjes, dat stimuleerde haar fantasie!

Haar vader ontdekt een ruis bij het hart van het meisje, vanaf die dag mag ze niet meer naar school. Ze leeft in een kleine wereld, gelukkig heeft ze haar verbeelding. Helaas kan dat een absurd ongeluk niet voorkomen. Op een dag als zij uit de kerk komt lopen met haar moeder, springt er iemand van de toren, bovenop haar moeder. Haar moeder is op slag overleden. Vanaf die dag is het nog stiller in huis en gaat haar vader heel veel in de tuin werken en begint met het aanleggen van een verzameling tuinkabouters.

Op haar achtiende gaat het meisje naar de grote stad, ze gaat er wonen op driehoog achter en wordt serveerster in een café. Het is een stads-café met veel vaste gasten, met eigenaardigheden. Het meisje amuseert zich, ze werkt er met plezier. Toch is het meisje ook een beetje decor, ze is er wel, maar ook weer niet. Haar pleziertjes spelen zich af in het kleine, in haar eigen hoofd en fantasie. Ze geniet van het gevoel van haar hand in een zak met bonen of het kraken van harde karamel op de crème brulee. Het is onschuldig, ze staat aan de zijlijn.

Op een dag rolt het dopje van haar parfumflesje weg en komt tegen een steen aan die wegvalt. In het inhammetje vindt ze een klein kistje. Ze kijkt in het kistje en ziet allerlei oude spulletjes van een vorige bewoner, waarschijnlijk toen zelf nog een kind. Ze neemt op dat moment het besluit dat het kistje terecht komt bij het jongetje of meisje wat daar ooit gewoond heeft.

Ze gaat op zoek naar de vorige bewoner en hem of haar het kistje bezorgen. Dat gaat op haar geheel eigen bescheiden wijze, in het geheim, het effect is echter groots. Zo huilt de man van wie het kistje is, als hij het vindt. Zonder dat hij weet dat het meisje zijn weldoener is, vertrouwt hij haar toe dat hij zijn dochter met wie hij geen contact meer heeft op gaat zoeken. Hierop neemt het meisje het besluit dat zij voortaan het leven van anderen mooier gaat maken.

Er volgen meer goede daden van het meisje. Haar vader krijgt kaartjes met foto’s van zijn reizende tuinkabouter. Dat maakt hem wakker, hij is verbaasd en verrast en besluit op een dag zelf op reis te gaan. Ze schrijft een liefdesbrief voor een vrouw wiens geliefde is verdwenen uit haar leven. En zo volgen nog meer mooie kleine acties. Het meisje geniet ervan om de levens van anderen mooier te maken. Het moment van ontroering op het gezicht, het leven dat weer gaat stromen, met alles wat daarbij hoort.

Het meisje heeft een fragiele schilder als buurman, hij nodigt haar uit. Hij laat het meisje zien dat zij, ondanks al die leuke kleine geheimzinnige avontuurtjes, zelf eenzaam is. Door haar mee te laten kijken naar de personages die hij schildert, wordt zij zichtbaar. Ze ziet zichzelf, alleen, verlegen en een beetje verstopt.

Hierdoor ervaart ze haar eigen verliefdheid voor een bijzondere jongen die ze al 2 keer tegen het lijf is gelopen. Hij heeft een bijzonder fotoboek verloren. Met een mysterieuze omweg krijgt hij het boek terug van haar, maar dit keer blijft ze niet onzichtbaar. Er volgt een kat en muis-spel waarbij het meisje hoopt op zijn liefde en vreest voor zijn afwijzing. Eindelijk weet hij haar te vinden, na een lange aarzeling en een beetje hulp van de buurman/schilder doet ze de deur voor hem open. Ze opent haar hart en durft zelf het avontuur in te stappen.

Samen rijden ze op een tweetakt brommertje door de grote stad Parijs. Ze drinken een glas warme wijn, hebben geen woorden nodig, zien de stad en elkaar en leven nog lang en gelukkig.

Waarom vertel ik jullie dit kerstverhaal vrij naar de film Amelie. Een kleine gebeurtenis, het vinden van een kistje, zorgt ervoor dat het meisje ontdekt dat zij graag andere mensen gelukkig maakt. Door anderen die zij onderweg tegenkomt ontdekt ze haar eigen (on)zichtbaarheid. Kom tevoorschijn zegt de schilder tegen haar, laat je zien. En dan komt, niet zonder moeite en haperingen, het geluk in de vorm van de liefde ook haar toe. “Kom maar tevoorschijn, laat je zien!”. Soms hebben we iemand nodig die dat tegen ons zegt en dat wens ik iedereen toe deze kerst en in 2020!